نشانی

 این شعر مورد علاقه ی منه

 امیدوارم شما هم خوشتون بیاد

 "خانه ی دوست کجاست؟" در فلق بود که پرسید سوار.

 آسمان مکثی کرد.

 رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها

                                                                               بخشید.

 و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

 "نرسیده به درخت،

 کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتراست

 و در آن عشق به اندازه ی پرها صداقت آبی است.

 می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ،سر به در می آرد،

 پس به سمت گل تنهایی می پیچی،دو قدم مانده به گل،

 پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی

 و تورا ترسی شفاف فرا می گیرد.

 در صمیمیت سیال فضا،خش خشی می شنوی:

 کودکی می بینی

 رفته ازکاج بلندی بالا،جوجه بردارد از لانه ی نور

 و از او می پرسی؟

 "خانه ی دوست کجاست؟"